Einde van de wereld, Klimmen, kruipen, manden open
Door: Edwin Holwerda
Blijf op de hoogte en volg Edwin
22 Mei 2014 | China, Xi'an
Het duurde even voordat ik weer een nieuw verslag kon typen. Dit kwam mede omdat ik bezig wat met studeren en deels door de volgende onderwerpen die ik stapsgewijs ga proberen door te lopen. Hij is deze keer iets langer dus ik hoop dat jullie ervan genieten.
Het einde van de wereld leek de afgelopen 4 dagen in het hotel te spelen. Er was namelijk iets heel ergs gebeurd. De stroom was uitgevallen! Er waren een aantal bouwvakkers buiten aan het graven en hadden de enorme kabel die ons hele blok van stroom voorziet kapot gemaakt. Wat tot het resultaat leidde dat wij vier dagen zonder stroom zaten. In plaats van dat mensen zaten te zeuren over licht en andere dingen die je nodig hebt met stroom( koelkast/kookgerei etc.) was de basisbehoefte bij de Chinezen....... een stopcontact vinden in de vele cafés waarmee je je telefoon kon opladen. Aangezien ik vaak( lees elke dag) in mijn koffieshop zit was dat bloedje irritant. Want nu kwam iedereen daar opeens en zat dat ding overvol. Uiteindelijk brengt de stroomuitval ook voordelen met zich mee. Want het was nog nooit zo gezellig in de vele plekken rond de campus. We maakten van deze mogelijkheid ook gebruik om een darkparty te houden. Oftewel op de noodtrappen van het hotel met veel mensen een drankje doen. Dit leidde weer tot gekke situaties en baijiu( het drankje dat ik in mijn vorige blog heb benoemd.) de volgende dag ging ik met Chris het museum bezoeken en dat was erg bijzonder. Nu is er weer stroom en keert iedereen weer tot de ‘’normale’’ gang van zaken.
Klimmen:
Dit was een veelbewogen week omdat mijn weekend helemaal volgepland was. Ik zou eerst met de Australiers op stap gaan. Dit is hem uiteindelijk niet geworden omdat er een muziekfestival werd georganiseerd. Dus zei ik dat ik daar heen ging. Zondags wilde ik Mount Huashan beklimmen maar ook dit werd afgezegd. Toen kwam er opeens een aanbieding uit de lucht vallen van de school. Richting Mount Tai Bai Shan. Ik werd meteen enthousiast en in mijn opwelling zei ik ja. Mount Tai Bai Shan is de hoogste berg van Shaanxi en was daarmee en mooie uitdaging. Ik ging met nog een aantal westerse studenten die kant op. Maar toen kwam de catch.
Eerst werden we naar het Tai Bai Shan experience centre geleid die dag. Daar moesten we een repetitie oefenen voor de volgende dag waarbij er duizenden mensen zouden komen. Hier was niets over gezegd dus dit was teleurstelling nummer 1. Omdat dit uiteindelijk 3 uur van de ochtend in beslag nam keek ik erg uit naar de lunch. De lunch was een van de smerigste die ik heb gehad in China, waarmee dit punt teleurstelling nummer 2 was. Na de lunch vertrokken we richting de voet van de berg. Het was schitterend weer en rond de voet hebben we veel mooie dingen gezien. Ik moest op een gegeven moment naar de wc en daar kwam mijn grootste nachtmerrie tot leven. Ik stapte het hok binnen en stond in actiestand om te plassen. Ik hoorde de hele tijd al een zoemend geluid en dacht dat het de ventilatie was. Totdat ik opzij keek, paniek en angst overvielen mij toen ik daar........... een tiental wespen zag ter grootte van 3 a 4 centimeter aan mijn kant van het raam. In mijn paniek rende ik halsoverkop het hok uit en kwam in de gang van de toilet waar ik op elk raam nog meer van die krengen zag. Zo snel als ik kon rende ik het gebouw uit en was blij dat die krengen mij niet achtervolgden. Teleurstelling 3 zeg maar. Vervolgens gingen we met het busje verder de berg op. Hoe verder we reden hoe bewolkter het werd. Wat er voor zorgden dat toen we het klimstuk bereikten we in een dikke wolk zaten. Waardoor het adembenemende uitzicht compleet werd ontnomen. Teleurstelling 4. Naar een helse klim tot de top van de Berg ( nam ongeveer 4 uur in beslag van dit punt) en wat lol met Oscar en scheten laten in de kabelkar( ja..kinderhumor)bereikten wij na een klimtocht van een paar uur als eerste de ene laatste stop. Daar stond een politieagent die vertelde dat wij westerlingen niet verder mochten. Omdat ze met een geheim militair iets bezig waren wat wij niet mochten zien. Dit was op ongeveer 3300 meter en we moesten nog maar 100 meter. Ik was enorm pissed en chagrijnig dat ik dat stuk had beklommen om alsnog niet de top zien. Omdat commentaar leveren geen zin had gingen we de politieman maar irriteren. Door de hele tijd op de plek te blijven hangen. Teleurstelling 5. Uiteindelijk kwam er nog 1 andere westerse student aanlopen. De rest ( 123 studenten) heeft het niet gehaald binnen de tijd die ons werd gegeven. Het idee dat je op een hoge bergtop staat werd grotendeels ontnomen door het gebrek aan zicht en dat was erg jammer. We begonnen de afdaling en omdat we geen zin hadden om een bepaald stuk terug te lopen pakten we een soort van hangmat waarmee je in een rotvaart naar beneden ging met je tas op schoot.het koste in totaal voor 2 personen maar 10 euro dus dat stelde niet zo veel voor.
Vervolgens begonnen we weer met de bus aan de afdaling. Dit nam ongeveer anderhalf uur in beslag waarmee je uiteindelijk een hemelsbrede afstand van 3 kilometer hebt afgelegd. Tijdens de rit vertelde de studiebegeleider dat we bij mensen thuis moesten slapen. Daar waren wij het niet helemaal mee eens. Iemand werd onwel en werd achtergelaten in het landschap samen met drie anderen. We reden verder en werden weer bij het internationale centrum afgezet. Hier reed de bus opeens weer weg zonder iets te zeggen. Teleurstelling 6 zeg maar. Want we wisten niet wat er van ons werd verwacht. Uiteindelijk kwamen we in een hostel terecht en bleek er een miscommunicatie te zijn geweest van slecht Engels. Hier kregen we als lunch, diner en ontbijt hetzelfde eten. Dat maakte dat dit Chinese eten mij de strot uitkwam. Die avond hadden we flink wat bier ingeslagen en de internationale coördinator deed mee met drinken. Hij voelde zich namelijk verplicht om wat met ons te drinken. Dit zorgde ervoor dat hij naar twee biertjes het niet meer zag zitten, maar zich toch verplicht voelde om door te drinken(ter vergelijking wij hadden er al zes op). De volgende dag moesten wij er vroeg uit en waren wij allemaal fris en fruitig. De internationale coördinator was echter duf en had koppijn :P. Gisteren hadden we geoefend voor een opening en die was vandaag. Uiteindelijk stonden daar al een paar duizend chinezen te wachten in de brandende zon. Dit zorgde voor ernstige verbrandingen bij de witte westerlingen. Uiteindelijk kregen we een mand in onze handen gedrukt en werd ons verteld dat er ongeveer 300 vlinders in zaten. Voordat we het podium op moesten, konden we de manden schudden om ze daarna vrij te laten voor het publiek. We liepen het podium op en ik stond versteld van de camera’s, zee van mensen, en de warmte. Dat maakte dat ik al op de verkeerde plek ging staan en niet goed doorhad wanneer het startsignaal werd gegeven.
Toen ik de mand opende vlogen er misschien 20 vlinders uit. Dus schudde ik nogmaals maar liet de mand bijna uit mijn hand vallen voor nationale televisie. Erg verstandig zeg maar! :P ik moest zo hard lachen dat het er vast heel debiel heeft uitgezien.
Waarmee we ons laatste punt bereiken. Modelleren! Ik word hier regelmatig gevraagd als model voor de meest bizarre dingen. Dit komt met name omdat ik wit ben, redelijk lang, blond haar heb en ook nog blauwe ogen. Dit zijn grotendeels de belangrijkste punten van schoonheid in deze samenleving. Zo werd mij een baan van twee uur aangeboden voor een redelijk hoog bedrag wat ik nooit in Nederland zou kunnen verdienen. Ik moest hier alleen maar in een pak voor zitten en lachen en doen alsof ik geen chinees begreep. De organisatoren spraken verder ook niet tegen mij. Ik mocht genieten van de mooie show en op een gegeven moment werd ik gevraagd om op te staan. Met de groep mee te lopen naar achteren. Hier werd mij verteld dat ik een Amerikaanse professor was die als representant het podium op moest. Ik liep naar voren achter mijn vlag die door een schone chinees omhoog werd gehouden ( de Amerikaanse in dit geval) het podium op. Hier stonden we met de representanten van Korea( hoge pief) Italië( een meisje die hetzelfde deed als ik) China( hoge pief) en ik als representant van Amerika. Vervolgens begon iedereen te klappen. Ik zwaaide en knikte maar vriendelijk om geen face te verliezen. Toen gebeurde mijn grote nachtmerrie. De microfoon werd aan elke representant doorgegeven voor een korte speech. Dammit dacht ik, tegelijkertijd zat een enorme lamp inmijn zij te branden wat niet echt bevorderlijk was voor mijn rustige uitstraling. Uiteindelijk kreeg ik de microfoon in mijn handen gedrukt en moest ik iets zeggen. De mensen konden zien dat ik zenuwachtig was, maar ik kon eruit gooien in het Engels:’’ ik ben blij dat ik hier mocht komen en ik wens jullie een fijne dag en geniet van het eten’’ kon mij daarna wel voor de kop slaan. Vervolgens moesten we weer het podium af, werd er nog een kleine show gegeven en konden we weer gaan. Sinds deze baan als rolmodel komen de banen voor catwalk, onderbroeken model en model in een etalage mij aanwaaien. De Engelse organisatoren willen allemaal dat ik langer blij en ze komen met bedragen aanzetten die niet mis zijn, maar ja, ik ga over twee weken terug.
Het einde van de wereld leek de afgelopen 4 dagen in het hotel te spelen. Er was namelijk iets heel ergs gebeurd. De stroom was uitgevallen! Er waren een aantal bouwvakkers buiten aan het graven en hadden de enorme kabel die ons hele blok van stroom voorziet kapot gemaakt. Wat tot het resultaat leidde dat wij vier dagen zonder stroom zaten. In plaats van dat mensen zaten te zeuren over licht en andere dingen die je nodig hebt met stroom( koelkast/kookgerei etc.) was de basisbehoefte bij de Chinezen....... een stopcontact vinden in de vele cafés waarmee je je telefoon kon opladen. Aangezien ik vaak( lees elke dag) in mijn koffieshop zit was dat bloedje irritant. Want nu kwam iedereen daar opeens en zat dat ding overvol. Uiteindelijk brengt de stroomuitval ook voordelen met zich mee. Want het was nog nooit zo gezellig in de vele plekken rond de campus. We maakten van deze mogelijkheid ook gebruik om een darkparty te houden. Oftewel op de noodtrappen van het hotel met veel mensen een drankje doen. Dit leidde weer tot gekke situaties en baijiu( het drankje dat ik in mijn vorige blog heb benoemd.) de volgende dag ging ik met Chris het museum bezoeken en dat was erg bijzonder. Nu is er weer stroom en keert iedereen weer tot de ‘’normale’’ gang van zaken.
Klimmen:
Dit was een veelbewogen week omdat mijn weekend helemaal volgepland was. Ik zou eerst met de Australiers op stap gaan. Dit is hem uiteindelijk niet geworden omdat er een muziekfestival werd georganiseerd. Dus zei ik dat ik daar heen ging. Zondags wilde ik Mount Huashan beklimmen maar ook dit werd afgezegd. Toen kwam er opeens een aanbieding uit de lucht vallen van de school. Richting Mount Tai Bai Shan. Ik werd meteen enthousiast en in mijn opwelling zei ik ja. Mount Tai Bai Shan is de hoogste berg van Shaanxi en was daarmee en mooie uitdaging. Ik ging met nog een aantal westerse studenten die kant op. Maar toen kwam de catch.
Eerst werden we naar het Tai Bai Shan experience centre geleid die dag. Daar moesten we een repetitie oefenen voor de volgende dag waarbij er duizenden mensen zouden komen. Hier was niets over gezegd dus dit was teleurstelling nummer 1. Omdat dit uiteindelijk 3 uur van de ochtend in beslag nam keek ik erg uit naar de lunch. De lunch was een van de smerigste die ik heb gehad in China, waarmee dit punt teleurstelling nummer 2 was. Na de lunch vertrokken we richting de voet van de berg. Het was schitterend weer en rond de voet hebben we veel mooie dingen gezien. Ik moest op een gegeven moment naar de wc en daar kwam mijn grootste nachtmerrie tot leven. Ik stapte het hok binnen en stond in actiestand om te plassen. Ik hoorde de hele tijd al een zoemend geluid en dacht dat het de ventilatie was. Totdat ik opzij keek, paniek en angst overvielen mij toen ik daar........... een tiental wespen zag ter grootte van 3 a 4 centimeter aan mijn kant van het raam. In mijn paniek rende ik halsoverkop het hok uit en kwam in de gang van de toilet waar ik op elk raam nog meer van die krengen zag. Zo snel als ik kon rende ik het gebouw uit en was blij dat die krengen mij niet achtervolgden. Teleurstelling 3 zeg maar. Vervolgens gingen we met het busje verder de berg op. Hoe verder we reden hoe bewolkter het werd. Wat er voor zorgden dat toen we het klimstuk bereikten we in een dikke wolk zaten. Waardoor het adembenemende uitzicht compleet werd ontnomen. Teleurstelling 4. Naar een helse klim tot de top van de Berg ( nam ongeveer 4 uur in beslag van dit punt) en wat lol met Oscar en scheten laten in de kabelkar( ja..kinderhumor)bereikten wij na een klimtocht van een paar uur als eerste de ene laatste stop. Daar stond een politieagent die vertelde dat wij westerlingen niet verder mochten. Omdat ze met een geheim militair iets bezig waren wat wij niet mochten zien. Dit was op ongeveer 3300 meter en we moesten nog maar 100 meter. Ik was enorm pissed en chagrijnig dat ik dat stuk had beklommen om alsnog niet de top zien. Omdat commentaar leveren geen zin had gingen we de politieman maar irriteren. Door de hele tijd op de plek te blijven hangen. Teleurstelling 5. Uiteindelijk kwam er nog 1 andere westerse student aanlopen. De rest ( 123 studenten) heeft het niet gehaald binnen de tijd die ons werd gegeven. Het idee dat je op een hoge bergtop staat werd grotendeels ontnomen door het gebrek aan zicht en dat was erg jammer. We begonnen de afdaling en omdat we geen zin hadden om een bepaald stuk terug te lopen pakten we een soort van hangmat waarmee je in een rotvaart naar beneden ging met je tas op schoot.het koste in totaal voor 2 personen maar 10 euro dus dat stelde niet zo veel voor.
Vervolgens begonnen we weer met de bus aan de afdaling. Dit nam ongeveer anderhalf uur in beslag waarmee je uiteindelijk een hemelsbrede afstand van 3 kilometer hebt afgelegd. Tijdens de rit vertelde de studiebegeleider dat we bij mensen thuis moesten slapen. Daar waren wij het niet helemaal mee eens. Iemand werd onwel en werd achtergelaten in het landschap samen met drie anderen. We reden verder en werden weer bij het internationale centrum afgezet. Hier reed de bus opeens weer weg zonder iets te zeggen. Teleurstelling 6 zeg maar. Want we wisten niet wat er van ons werd verwacht. Uiteindelijk kwamen we in een hostel terecht en bleek er een miscommunicatie te zijn geweest van slecht Engels. Hier kregen we als lunch, diner en ontbijt hetzelfde eten. Dat maakte dat dit Chinese eten mij de strot uitkwam. Die avond hadden we flink wat bier ingeslagen en de internationale coördinator deed mee met drinken. Hij voelde zich namelijk verplicht om wat met ons te drinken. Dit zorgde ervoor dat hij naar twee biertjes het niet meer zag zitten, maar zich toch verplicht voelde om door te drinken(ter vergelijking wij hadden er al zes op). De volgende dag moesten wij er vroeg uit en waren wij allemaal fris en fruitig. De internationale coördinator was echter duf en had koppijn :P. Gisteren hadden we geoefend voor een opening en die was vandaag. Uiteindelijk stonden daar al een paar duizend chinezen te wachten in de brandende zon. Dit zorgde voor ernstige verbrandingen bij de witte westerlingen. Uiteindelijk kregen we een mand in onze handen gedrukt en werd ons verteld dat er ongeveer 300 vlinders in zaten. Voordat we het podium op moesten, konden we de manden schudden om ze daarna vrij te laten voor het publiek. We liepen het podium op en ik stond versteld van de camera’s, zee van mensen, en de warmte. Dat maakte dat ik al op de verkeerde plek ging staan en niet goed doorhad wanneer het startsignaal werd gegeven.
Toen ik de mand opende vlogen er misschien 20 vlinders uit. Dus schudde ik nogmaals maar liet de mand bijna uit mijn hand vallen voor nationale televisie. Erg verstandig zeg maar! :P ik moest zo hard lachen dat het er vast heel debiel heeft uitgezien.
Waarmee we ons laatste punt bereiken. Modelleren! Ik word hier regelmatig gevraagd als model voor de meest bizarre dingen. Dit komt met name omdat ik wit ben, redelijk lang, blond haar heb en ook nog blauwe ogen. Dit zijn grotendeels de belangrijkste punten van schoonheid in deze samenleving. Zo werd mij een baan van twee uur aangeboden voor een redelijk hoog bedrag wat ik nooit in Nederland zou kunnen verdienen. Ik moest hier alleen maar in een pak voor zitten en lachen en doen alsof ik geen chinees begreep. De organisatoren spraken verder ook niet tegen mij. Ik mocht genieten van de mooie show en op een gegeven moment werd ik gevraagd om op te staan. Met de groep mee te lopen naar achteren. Hier werd mij verteld dat ik een Amerikaanse professor was die als representant het podium op moest. Ik liep naar voren achter mijn vlag die door een schone chinees omhoog werd gehouden ( de Amerikaanse in dit geval) het podium op. Hier stonden we met de representanten van Korea( hoge pief) Italië( een meisje die hetzelfde deed als ik) China( hoge pief) en ik als representant van Amerika. Vervolgens begon iedereen te klappen. Ik zwaaide en knikte maar vriendelijk om geen face te verliezen. Toen gebeurde mijn grote nachtmerrie. De microfoon werd aan elke representant doorgegeven voor een korte speech. Dammit dacht ik, tegelijkertijd zat een enorme lamp inmijn zij te branden wat niet echt bevorderlijk was voor mijn rustige uitstraling. Uiteindelijk kreeg ik de microfoon in mijn handen gedrukt en moest ik iets zeggen. De mensen konden zien dat ik zenuwachtig was, maar ik kon eruit gooien in het Engels:’’ ik ben blij dat ik hier mocht komen en ik wens jullie een fijne dag en geniet van het eten’’ kon mij daarna wel voor de kop slaan. Vervolgens moesten we weer het podium af, werd er nog een kleine show gegeven en konden we weer gaan. Sinds deze baan als rolmodel komen de banen voor catwalk, onderbroeken model en model in een etalage mij aanwaaien. De Engelse organisatoren willen allemaal dat ik langer blij en ze komen met bedragen aanzetten die niet mis zijn, maar ja, ik ga over twee weken terug.
-
22 Mei 2014 - 13:22
Maris:
Oke... Geniaal hahahaha! Staat dat filmpje op YouTube? ;-)
Maar jammer van die beklimming... maar je hebt vast ook al veel andere mooie dingen
gezien!
Geniet van je laatste paar weekjes!! & maak je wel een portfolio van al je modellenwerk??!! ;-)
Dikke kus,
Marissa -
22 Mei 2014 - 22:30
Carla Goudswaard:
Hey de ,geweldig ,ik heb weet heerlijk met je mee gereisd liefs xx -
25 Mei 2014 - 22:34
Tante Klasien:
geweldig, die verhalen. Je leven is hierna nooit meer hetzelfde!
Geniet van de komende 14 dagen.
hartelijke groet. Klasien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley